okraszony zdjęciem z 1970r. zainspirował mnie - do napisania nowego listu do naszego drogiego Stefana.
Autorzy (autor?) poprzedniego listu ograniczyli się bowiem do konstatacji smutnego w wymowie opisu sytuacji i zapewnienia, że się solidaryzują, a tych oskarżycieli, co to nie lubią Stefana to i oni też nie lubią (być może nawet z podobnych powodów ale tego nie napisali). Niestety - nie znalazłem w owym liście konkretnych propozycji, pomysłów, wskazań, rad, czy podpowiedzi dla Stefana – jak się w tej niekomfortowej [przecież dla niego] sytuacji zachować. Wzruszyłem się dolą Stefana, któremu przyjaciele, jakby nie znając światła ewangelii, sensowej drogi nie pokazali.
Postanowiłem pomóc, jak prawdziwy przyjaciel, który nie ukrywając trudnej prawdy – jednak nie pozostawia kumpla w sytuacji bez wyjścia.
Wcześniej zamierzałem pozwać naszego drogiego Stefana N., za jego wypowiedź o Deklaracji Łódzkiej (http://deklaracjalodzka.pl/):
„nikt rozumny tego nie podpisze”.
Zacząłem już nawet szukać w Internecie informacji i materiałów poszerzających moją wiedzę na temat Marszałka Stefana N. Natrafiłem na ten list i zdjęcie, jakoś żal mi się zrobiło – może ten człowiek nawet nie słyszał i nie wie, że nie musi tak żyć. Może i się stoczył ale dajmy mu szansę.
Bo prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie, a zgoda buduje.
Ten list stał się dla mnie inspiracją do napisania na jego bazie tych paru słów, które mogą pomóc naszemu drogiemu Stefanowi wydobyć się z tej otchłani. By mógł zobaczyć z innej perspektywy tę sytuację, w której się znalazł (niekoniecznie ze swojej winy) ale też, że nie jest za późno, by z niej wyjść.
Oto publikuję nowy list. To dobra nowina dla Stefana & jemu podobnych, a także dla nas, jeśli nasz drogi Stefan (lub ktokolwiek z tej ekipy) zechce ją przyjąć. Jest szansa na wyjście z tej sytuacji, z tego kręgu piekła:
List do Stefana Niesiołowskiego
Drogi Stefanie!
Jesteśmy z Tobą. My, uczestnicy demokratycznej opozycji, znamy Ciebie od lat - chociaż w większości z ekranu telewizora, doniesień prasowych i innych publikacji - jednak nie jesteś nam obojętny.
Nie byliśmy w „Ruchu”, bliżej było nam do KOR-u. Uznaliśmy, że zamiast burzenia komitetów, wysadzania w powietrze Pałacu Kultury i Nauki, obiektów upamiętniających niejakiego Lenina i innych symboli komunizmu – lepiej budować.
Mimo wszystkich dzielących nas różnic - co naturalne, chodziło i nadal chodzi nam o to, by ludzie mieli prawo do głoszenia swoich poglądów. Byliśmy kiedyś razem w tym sensie, że mieliśmy świadomość, a szczególnie świadomość tego, że działamy na rzecz słusznej sprawy.
Byliśmy i mieliśmy, ale się pan stoczył, jak zauważył Prezes Kaczyński.
Stefanie!
Różnimy się w poglądach ale nie jesteśmy Twoimi wrogami. Jest dla Ciebie dobra nowina! Możesz się wyjść z tego zamkniętego kręgu nienawiści. Nie musisz już dłużej kompromitować Polski w oczach świata, a tak czynisz, okazując nam – demokratycznej opozycji - pogardę, obrażając nas nieparlamentarnymi epitetami typu: „wariat” czy „nikt mądry”.
Nie określam Cię też innymi epitetami. Raczej usiłuję pokazywać realia, których być może nie dostrzegasz, z nie znanych mi bliżej powodów. Zdaję sobie sprawę z tego, że może to być dla Ciebie gorzka prawda ale na pocieszenie przypomnę, że gorzkie leki bywają skuteczne.
Dziś, z różnych stron wychodzą ludzie, którzy chcieliby zniszczyć naszą przyjaźń, solidarność, poczucie wspólnoty ale też ból i nadzieję na jakąś zmianę po zabójstwie Marka Rosiaka. Możemy jednak coś z tym zrobić, nie tylko wyrazić żal, że uczucia te nie są ich udziałem.
Z naszej strony możesz liczyć na wsparcie i wyciągniętą dłoń do pojednania. Niestety, jednak nie możemy Cię do tego zmusić i nie zrobimy też za Ciebie kroku, który należy do Ciebie.
Stefanie, nie oszukujmy się, masz już swoje lata. Pora spojrzeć prawdzie w oczy.
Powiedziałeś ostatnio:
„poczułem, że Pan Bóg mnie ochronił”
Słyszałem też, że dostałeś ochronę BOR-u.
Nie musimy żyć w strachu, że usłyszymy: „o godzinie 6 rano ostre pukanie do drzwi”. Mam nadzieję, że zdajesz sobie sprawę, z tego, że nawet rządy Platformy nie trwają wiecznie. Nie można w nieskończoność mamić Polaków nie spełnianymi obietnicami i wygrywać wyborów, strasząc PiS-em. Nawet lemingi zobaczą kiedyś, że to "wszystko ściema, cudów nie ma" i żyje się gorzej - nie lepiej. A Prezes Jarosław Kaczyński ma dobrą pamięć i nie zarzekał się, jak Donald Tusk, że nie jest mściwy. Jeśli liczysz na to, że ludzie wielkiego serca i formatu (a niekoniecznie wzrostu) zapominają zniewagi, to chciałbym Ci w tym momencie przypomnieć co powiedział przed śmiercią Król David swojemu synowi Salomonowi – a zostało zapisane w Biblii - I Księga Królewska 2, 5 - 10.
Stefanie, znamy Twoją odwagę. Nie jest zatem moim zamiarem Cię straszyć „wstrętnym” Kaczorem (Jarosław Kaczyński), czy PiS-em (Prawo i Sprawiedliwość) – raczej zachęcam do zawrócenia ze złej drogi.
Nie jest bowiem za późno na przeproszenie. Proponuję usiąść spokojnie najlepiej w zaciszu domu: zrobić rachunek sumienia, dokonać aktu ekspiacji, katharsis i przeprosić. Chociażby po to, by móc spojrzeć ludziom prosto w oczy, nie uciekając wzrokiem.
A oto dobra nowina dla Ciebie - słowa biskupa Adama Lepy, proklamowane na mszy żałobnej w intencji Marka Rosiaka. Drogi Stefanie, nie będę tu cytować biskupa - w dobie Internetu możesz kliknąć na ten link: http://www.radiomaryja.pl/artykuly.php?id=108258 Fragment tylko zacytować sobie pozwolę, w tym kontekście obecności Prezydenta Bronisława Komorowskiego wśród słuchających, po snajpersku celnie trafiony: „Jakie sumienie taka kultura osobista”.
A praktyczne i konkretne wskazówki zaproponowane przez Janusza Wojciechowskiego – znajdziesz pod koniec transmisji - link:
Słowa Euro-posła zrobiły na mnie również niesamowite wrażenie, a szczególnie:
„Jest jeszcze czas, żeby te słowa zostały powiedziane”
„w imię sprawiedliwości i prawdy
i w imię tego, by otworzyć drogę do prawdziwego pojednania”
Więcej..., podpisy i inspiracja
Rządząca Platforma Obywatelska i media komercyjne są jak syjamscy bracia: złączeni interesami, poglądami i biografiami. Czy Polska stawać się będzie znów krajem "jednej partii i jednej gazety", a wkrótce także jednej telewizji, choć rozpisanej na kilku nadawców? Siedzę przed telewizorem i przerzucam kanały. Właśnie trwają nakładające się na siebie wieczorne serwisy informacyjne w komercyjnych stacjach. W obu to samo. Od napadu na siedzibę Prawa i Sprawiedliwości w Łodzi mija dopiero drugi dzień, a już się okazało, że napastnik zaatakował działaczy PiS niejako przez przypadek, bo chciał zabić jakiegokolwiek ważnego polityka. Słyszymy dziś, że szaleniec nienawidził całej klasy politycznej. - Frustratowi obojętne było, kto - może ktoś z SLD albo mieszkaniec Pałacu Prezydenckiego, tłumaczą dziennikarze, komentatorzy, politolodzy. Przekaz z ekranu eleganckiego eksperta uwiarygodniony jest powolnym, monumentalnym oświadczeniem z sejmowej mównicy samego ministra Jerzego Millera. Zaraz, zaraz - nie dowierzam oczom i uszom. Przecież jeszcze wczoraj wszyscy słyszeliśmy, jak sprawca wyraźnie powiedział: "Nienawidzę PiS", "Chciałem zabić Jarosława Kaczyńskiego, ale miałem za małą broń". Dziś tych słów już stacje komercyjne nie przypomniały. Za to mamy spekulacje: czy ważnym politykiem SLD miał być Leszek Miller? http://www.solidarnosc.net.pl/Media_b.htm
